Τα συμφραζόμενα

Με πόνους στο σώμα πια σε ορίζω.

Σαν λέξη άγνωστη από τα συμφραζόμενα –

σαν ορισμός χαμόγελου:

ελαφρά σύσπαση των μυών

περί του στόματος,

μη εμφανής οδοντοστοιχία,

χείλη που στοχεύουν ανοδικώς

την άκρα βλεφαρίδα.

Όποτε το οικείο ορίζει τα συμφραζόμενα –

σαν ορισμός δακρύου:

υγρού,

υφάλμυρου,

που χρόνια τώρα

διαβρέχει

το παρόν σου πρόσωπο.

Έτσι πια σ’ αναγνωρίζω.

Παραλλήλως εκτεινόμενη,

κοιτάζοντας από το άπειρο

το σημείο τομής

του οικείου με τα συμφραζόμενα.

                                                      Μπιλάλη Έφη