Άγιον Πάσχα. 24 Απριλίου 2011. Άνοιξη. Μια δύσκολη άνοιξη. Ιδιότροπη. Αυθάδικη. Αλήτισσα. Πεισματάρα. "Είμαι εδώ"..., ουρλιάζει για να ακουστεί, έτσι όπως είναι και εξίσου, εξαιρετικά φτωχή... Φτωχή... στην τσέπη, στο βλέμμα, στα αισθήματα, στα αγγίγματα, στα όνειρα...
Οι τελευταίοι κόποι γυρίζουν πάνω από πυρωμένα κάρβουνα, συνοδεία αναστημένης, λόγω της ημέρας, διάθεσης, βεγγαλικών γελώτων, αστείων μέχρι δακρύων, χορευτικών τσαλιμιών και τραγουδιστικών ξεφωνημάτων. Αυτά για σήμερα, γιατί από αύριο τα πρόσωπα θα είναι πάλι σκυθρωπά, τα γέλια θα γίνουν γκρίνια και τα τραγούδια, βρισιές και τσακωμοί.
Η διάθεση, έτσι, σαν την Άνοιξη. Ιδιότροπη. Αυθάδικη. Αλήτισσα. Πεισματάρα. Έτσι κι ο Έρωτας... Ιδιότροπος. Αυθάδης. Αλήτης. Πεισματάρης. Έτσι η διάθεσή μας, όπως φτωχαίνει ο Έρωτας. "Είμαι εδώ"..., ουρλιάζει και την ακούει μόνο η Άνοιξη. Γιατί ο Έρωτας άνεργο θύμα της φτώχιας μας κοιμάται στους δρόμους κι απλώνει το χέρι επαιτώντας πια οτιδήποτε, μια ματιά, ένα χαμόγελο, μια λέξη έστω, μιαν αλήθεια...
